Iedereen die rookt, weet hoe lastig het is om te stoppen. Een stopcoach kan je stap voor stap begeleiden naar een rookvrij leven. Pauline Haasbroek legt uit hoe zo’n traject eruit ziet. Pauline Haasbroek werkt als stopcoach bij het Rode Kruis ziekenhuis in Beverwijk. Ze begeleidt mensen op weg naar een leven zonder sigaretten. Uit onderzoek blijkt dat stoppen met persoonlijke begeleiding de slagingskans vergroot. Stop je met begeleiding én hulpmiddelen, dan wordt die kans zelfs nóg groter.
Stel: ik wil stoppen met roken. Hoe ziet zo’n stoptraject er dan uit?
‘Eerst bespreken we waarom je wilt stoppen en tegelijkertijd probeer ik die motivatie te verhogen. Besluit je écht voor een rookvrij leven te gaan, dan vraag ik je een plan te maken waarin je bijvoorbeeld beschrijft wat je gaat doen om afleiding te zoeken op moeilijke momenten, maar ook of je een hulpmiddel zoals nicotinepleisters wilt gebruiken. Vaak vergoedt je zorgverzekeraar de combinatie ‘hulpmiddelen met begeleiding’, dus dat kun je navragen.
Hoe beter en serieuzer iemand zich voorbereidt op het stoppen met roken, hoe makkelijker het gaat. Daarna plannen we de stopdatum en vraag ik je na te denken over hoe je afscheid gaat nemen van de sigaret. Want ook dat hoort erbij. Een paar dagen na de stopdatum bespreken we hoe het gaat. Vooral in het begin is regelmatig contact belangrijk. Het helpt als mensen niet verder hoeven te kijken dan de volgende afspraak, zo blijft het behapbaar.’
Wat is jouw rol in zo’n traject?
‘Als stopcoach ben ik vooral bezig met het gemotiveerd houden van mijn cliënten. Als mensen zonder coach toch weer een keer roken, gooien ze vaak meteen de handdoek in de ring. Dat is zonde. Wat ik probeer, is gedachtekronkels onderuit te halen en het proces van stoppen met roken positief te laten zijn. We hebben het dus ook over hoe je jezelf gaat belonen. Verder ben ik die stok achter de deur en een spiegel. Mensen vinden het toch lastig te moeten vertellen dat ze weer hebben gerookt.’
Hoe verloopt het proces?
‘In het begin is de begeleiding intensief en gericht op het hier en nu. Ook ga je langs bij de longarts om te bekijken hoeveel schade de longen hebben opgelopen. Tegen het einde van het traject (meestal een jaar) gaat de frequentie omlaag en hebben we het meer over de toekomst. Gemiddeld zie ik mensen tien keer, maar sommigen zie ik ook wekelijks, omdat zij meer begeleiding nodig hebben.’
Heb je zelf ooit gerookt?
‘Ja, dus ik ken alle valkuilen en dat vinden mensen heel prettig. Daardoor hebben ze het gevoel dat ik ze echt begrijp. Maar het is geen vereiste dat je als stopcoach ooit gerookt hebt.’
